zondag 13 door het jaar – B
Uit het boek Wijsheid 1, 13-15 + 2, 23-24
God heeft de mens geschapen voor de eeuwigheid, als afspiegeling van zijn eigen wezen.
De dood is niet door God gemaakt. God vindt geen vreugde in de ondergang van enig levend wezen. Hij heeft alles geschapen om het te laten bestaan. Alles ter wereld dient om het leven in stand te houden. In geen enkel schepsel ligt de kiem van de dood, en het dodenrijk kan op aarde geen rechten doen gelden, want rechtvaardigheid maakt onsterfelijk.
God heeft de mens immers geschapen voor de eeuwigheid, als afspiegeling van zijn eigen wezen.
Maar de duivel heeft uit jaloezie de dood in de wereld gebracht; ieder die hem toebehoort roept de dood over zich af.
Psalm 30, 2 + 3 + 4 + 5 + 6 + 11 + 13
Refr.: Ik wil U prijzen, Heer, want U hebt mij gered.
Hoog wil ik U prijzen, Heer, want U hebt mij gered
en mijn vijand geen reden gegeven tot vreugde.
Heer, mijn God, ik riep tot U om hulp
en U hebt mij genezen.
Heer, U trok mij uit het dodenrijk omhoog,
ik daalde af in het graf, maar U hield mij in leven.
Zing voor de Heer, allen die Hem trouw zijn,
loof zijn heilige Naam.
Zijn woede duurt een oogwenk,
zijn liefde een leven lang.
Met tranen slapen we ‘s avonds in,
‘s morgens staan we juichend op.
Luister, Heer, en toon uw genade,
Heer, kom mij te hulp.
U hebt mijn klacht veranderd in een dans,
mijn rouwkleed weggenomen, mij in vreugde gehuld.
Mijn ziel zal voor U zingen en niet zwijgen.
Heer, mijn God, U wil ik eeuwig loven.
Uit de tweede brief van Paulus aan de Korintiërs 8, 7 + 9 + 13 + 15
Christus heeft de overvloedige rijkdom van zijn godheid met de mensen gedeeld en onze menselijke behoeftigheid werd overstelpt met een overvloed aan geestelijke gaven. Ook vandaag nog, zijn velen arm. Het voorbeeld van Christus nodigt ons uit om opnieuw een gelijke verdeling van goederen te bewerken. Zouden de rijken geen nood hebben aan een rijkdom die enkel de armen hen kunnen geven?
Broeders en zusters,
u blinkt in alles uit: in geloof, in kennis en welsprekendheid, in inzet op elk gebied, in de liefde die wij in u hebben gewekt; blink dus ook uit in dit goede werk.
Tenslotte kent u de liefde die onze Heer Jezus Christus heeft gegeven: Hij was rijk, maar is omwille van u arm geworden opdat u door zijn armoede rijk zou worden.
Het is niet de bedoeling dat u door anderen te helpen zelf in moeilijkheden raakt. Er moet evenwicht zijn. Zoals ook geschreven staat: ‘Hij die meer had, had niet te veel; hij die minder had, had niet te weinig.’
Alleluia.
Uw woord is waarheid, Heer,
wijd ons U toe in de waarheid.
Alleluia.
Uit het evangelie volgens Marcus 5, 21-43
Jaïrus en de zieke vrouw wenden zich tot Jezus, een geneesheer die sterkt verschilt van andere. De twee verhalen houden dezelfde bevestiging in: het heil wordt verleend aan om het even wie gelooft in Christus, de meeester van het leven.
Toen Jezus weer met de boot was overgestoken, verzamelde er zich een grote menigte bij Hem, en Hij bleef aan het meer.
Een van de leiders van de synagoge, die Jaïrus heette, kwam naar Hem toe, en toen Hij Jezus zag viel hij aan zijn voeten neer. Hij smeekte Hem dringend: ‘Mijn dochter ligt op sterven; kom haar de handen opleggen om haar te redden en te zorgen dat ze in leven blijft.’ Hij ging met hem mee.
Een grote menigte volgde Hem en verdrong zich om Hem heen. Onder hen was ook een vrouw die al twaalf jaar aan bloedverlies leed. Ze had veel ellende doorgemaakt door de behandeling van allerlei artsen, aan wie ze haar hele vermogen had uitgegeven zonder dat ze ergens baat bij had gehad; integendeel, ze was alleen maar achteruitgegaan. Ze had gehoord over Jezus, en ze begaf zich tussen de menigte en raakte zijn bovenkleed van achteren aan, want ze dacht: Als ik alleen zijn kleren maar kan aanraken, zal ik al gered worden. En meteen hield het bloed op te vloeien en merkte ze aan haar lichaam dat ze voorgoed van de kwaal genezen was. Op hetzelfde ogenblik werd Jezus zich ervan bewust dat er kracht uit Hem was weggestroomd. Midden in de menigte draaide Hij zich om en vroeg: ‘Wie heeft mijn kleren aangeraakt?’ Zijn leerlingen zeiden tegen Hem: ‘U ziet dat de menigte zich om U verdringt en dan vraagt U: “Wie heeft mij aangeraakt?”’ Maar Hij keek om zich heen om te zien wie het gedaan had. De vrouw, die bang was geworden en stond te trillen omdat ze wist wat er met haar was gebeurd, kwam naar Hem toe en viel voor Hem neer en vertelde Hem de hele waarheid. Toen zei Hij tegen haar: ‘Uw geloof heeft u gered; ga in vrede en wees genezen van uw kwaal.’
Nog voor Hij uitgesproken was, kwamen enkele mensen tegen de leider van de synagoge zeggen: ‘Uw dochter is gestorven, waarom valt u de meester nog lastig?’ Maar Jezus hoorde dat en zei tegen de leider van de synagoge: ‘Wees niet bang, maar blijf geloven.’ Hij stond niemand toe om met hem mee te gaan, behalve Petrus, Jakobus en Johannes, de broer van Jakobus. Ze kwamen bij het huis van de leider van de synagoge en zagen daar een groep mensen die luid stonden te huilen en te weeklagen. Hij ging naar binnen en zei tegen hen: ‘Waarom maken jullie zo’n misbaar en huilen jullie? Het kind is niet gestorven, het slaapt.’ Ze lachten Hem uit. Maar Hij stuurde hen allemaal naar buiten en ging met de vader en moeder van het kind en de leerlingen die bij Hem waren de kamer van het kind binnen. Hij pakte de hand van het kind vast en zei tegen haar: ‘Talita koem!‘ In onze taal betekent dat: ‘Meisje, ik zeg je, sta op!’ Meteen stond het meisje op en begon heen en weer te lopen. Ze was twaalf jaar. Iedereen was met stomheid geslagen. Hij drukte hun op het hart dat niemand dit te weten mocht komen, en zei dat ze haar te eten moesten geven.
Van Woord naar leven
Aanraking. Daarover gaat het evangelie van vandaag. Aanraking door de Heer, door God zelf. Aanraking met als gevolg: genezing, leven.
Lieve mensen, we weten dat een menselijke knuffel zo’n deugd kan doen. Of een letterlijke schouderklop, een hand dat je krijgt, een streling. Een fysieke tedere aanraking doet iets met een mens.
Wel, als een menselijke aanraking al zo’n deugd doet, wat moet het dan niet zijn wanneer God ons in eigen persoon komt aanraken? Wat een feest voor de ziel, deugddoend voor ons innerlijk. Twee bewegingen die samensmelten: Gods liefde voor ons, ons verlangen naar Hem.
Goddelijke aanraking doet de dood teniet. Niet enkel de fysieke dood, maar ook al wat dood is in onszelf: het toegeven aan neigingen tot zonde, uitgesloten worden door wie dan ook, als ‘onrein’ worden aanzien, een laag zelfbeeld, neerslachtigheid, neiging tot zelfmoord,…
Als God de mens in Christus aanraakt, vindt er genezing plaats. Hij tilt op, geeft waarde, zet je beweging.
Lieve mensen, ga naar de Heer toe. Strek je hand uit, je hart, je hele zijn. Zoals jij vanuit je mens-zijn naar Hem verlangt, zo verlangt Hij vanuit zijn God-zijn naar jou. Laat de ontmoeting gebeuren. Smelt samen.
Wie vandaag eucharistie viert: moge het beluisteren van het Woord, en het ontvangen van de Communie, die samensmelting met de Heer tot gevolg hebben.
Nog dit: het evangelie eindigt vandaag met een opdracht van Jezus aan de mensen die rond het meisje stonden, namelijk dat ze haar te eten moesten geven.
Lieve mensen, laat ons bidden dat de Heer aanrakend onder ons aanwezig mag zijn. Maar laten we daarin ook elkaar tot steun zijn, elkaar voedend, door gemeenschap te vormen en te beleven; gemeenschap in de mooie en diepe zin van het woord. Ook dat is Kerk zijn.
Een mooie en gezegende zondag voor ieder van u.
kris
Reageren, je eigen woordje plaatsen, of uitwisselen over de overweging, kan via de blog Van Woord naar leven.
Laten wij bidden
Goede God,
raak ons aan in Christus. Genees ons, til ons op. Opdat wij, verenigd met uw Liefde, uw goedheid mogen uitzingen; doorheen gebed en daad.
In Christus, onze Heer. Amen.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn ontleend aan het week- en zondagmissaal, door de benedictijnen van de Sint-Andriesabdij en de norbertijnen van de abdijen Averbode, Postel en Tongerlo, o.l.v. Jos Van Der Veken, uitgegeven bij Brepols-Licap, © Brepols 2007.
Ariald van Como († 1066)
Ariald van Como, Italië; diaken & martelaar
Stamde af van lagere adel uit Cuciaco in de buurt van Como. Had in Europa rondgereisd en daarbij veel kennis opgedaan. Als diaken ijverde hij ervoor dat priesters arm en ongehuwd zouden blijven en in gemeenschap bijeen zouden wonen. In Milaan was hij betrokken bij de oprichting van de Pataria, een volkspartij die naar kerkelijke hervormingen streefde; zij was tegen de keizer gericht. Bij schermutselingen door zijn vijanden in de buurt van het Lago Maggiore om het leven gebracht.
In de kerk van zijn dagen zaten vele geestelijken die niet leefden in overeenstemming met hun ambt: ze hadden een relatie, lieten zich betalen voor hun diensten en verbleven het liefste in kringen van rijken en hooggeplaatsten. In die situatie was Ariald’s stellingname glashelder: hij koos voor de strenge levenswijze in de kerk en voor duidelijke regels gebaseerd op de oud-christelijke tijden.
In 1056 verbleef hij in Milaan. Sinds elf jaar was Wido aartsbisschop; deze beschermeling van keizer Hendrik III was een steen des aanstoots voor de kerk van die dagen. In alle vrijmoedigheid verhief Ariald zijn stem tegen de levenswijze van de aartsbisschop, zocht medestanders. Aanvankelijk werd zijn beweging beschouwd als een storm in een glas water, temeer, omdat zij voornamelijk bestond uit gewone mensen uit het lagere volk. Maar zelfs toen zich geleidelijk aan ook geestelijken en hooggeplaatsten begonnen aan te sluiten, deed de aartsbisschop dit alles met een cynisch schouderophalen af. Intussen ging Ariald predikend rond, waarbij hij zich beriep op de heilige Schrift en zijn woorden onderstreepte met zijn strenge, heilige levenswijze. Hij noemt de levenswijze van de geldbeluste geestelijken een ketterij.
Uiteindelijk zien Wido en de zijnen in dat ze ernstig rekening moeten gaan houden met deze kritische beweging in de kerk. Wido begint meteen met grove middelen, hij excommuniceert Ariald, d.w.z. dat hij niet meer in de kerk mag komen en geen sacramenten meer mag ontvangen. Ariald wendt zich tot de paus en komt terug met de opdracht niet eerder te rusten voor hij de kankergezwellen in de kerk van Milaan met succes heeft bestreden. De kwestie loopt nu zo hoog dat er een burgeroorlog dreigt. Ariald probeert het volk in bedwang te houden. Intussen verschijnen er pauselijke gezanten die zelf de zaak in ogenschouw willen nemen. Bisschop Wido vermijdt een ontmoeting en zorgt dat hij buiten de stad is. Ze hebben nog niet hun hielen gelicht, of daar is hij weer. Nu keert hij zich openlijk tegen de paus. Een moordaanslag op Ariald mislukt. De bisschoppen van de landstreek Lombardije komen in vergadering bijeen, erkennen dat hun levenswijze verwarrend is en beloven beterschap en bekering. Wido is een van hen. Maar eenmaal thuis hervat hij zijn oude levenswijze, alsof er geen mede door hem ondertekende belofte bestond. Het komt van kwaad tot erger. Ariald stuurt een bericht naar de paus. Deze antwoordt, dat de bisschop afgezet moet worden en uit zijn bisdom verbannen. Wido stuurt aan op vervolging van zijn tegenstanders en probeert de mensen van de stad aan zijn kant te krijgen door ze rijke schenkingen te doen. Ariald voelt zich hoe langer hoe meer bedreigd, verlaat de stad en vindt onderdak bij een geestelijke ergens in de omgeving. Deze heeft hem verraden. In de buurt van het Lago Maggiore kregen aanhangers van Wido Ariald te pakken; daarbij geholpen door een nicht van de bisschop. Op gruwelijke wijze hebben ze hem om het leven gebracht.
In 1904 door paus Pius X heilig verklaard.
Bron: Heiligen.net
Laten wij bidden
Goede God,
raak ons aan in Christus. Genees ons, til ons op. Opdat wij, verenigd met uw Liefde, uw goedheid mogen uitzingen; doorheen gebed en daad.
In Christus, onze Heer. Amen.