zondag 3 door het jaar – B
Dag van het Woord
Uit het boek Jona 3, 1-5, 10
De zending van Jona naar een heidense stad om er bekering te preken, drukt uit dat het heil er is voor iedereen. De bekering van de Ninevieten laat zien dat Gods genade geen grenzen kent.
De Heer zich tot Jona: ‘Maak je gereed en ga naar Nineve, die grote stad, om haar aan te klagen met de woorden die Ik je zeg.’ En Jona maakte zich gereed en ging naar Nineve, zoals de Heer hem had opgedragen.
Nineve was een reusachtige stad, ter grootte van drie dagreizen. Jona trok de stad in, één dagreis ver, en riep: ‘Nog veertig dagen, dan wordt Nineve weggevaagd!’ De inwoners van Nineve geloofden God: ze riepen een vasten uit en iedereen, van hoog tot laag, hulde zich in een boetekleed.
Toen God zag dat zij inderdaad braken met hun kwalijke praktijken, zag Hij ervan af hen te treffen met het onheil dat Hij had aangekondigd, en Hij deed het niet.
Tussenzang: Uit ps 25
(tekst onder geluidsfragment)
Refr.: De wegen van God zijn goed en betrouwbaar.
Wijs mij uw wegen, Heer,
leer mij uw paden kennen.
Leid mij volgens uw woord,
want Gij zijt mijn God en Verlosser.
Gedenk uw barmhartigheid, Heer,
uw altijd geschonken ontferming.
Herinner U niet het kwaad van mijn jeugd,
maar denk aan mij met erbarmen.
De Heer is goed en rechtschapen,
daarom wijst Hij zondaars de weg.
Hij leidt de geringe langs eerzame paden,
Hij leert de eenvoudige wat hij moet doen.
Uit de eerste brief van Paulus aan de Korintiërs 7, 29-31
Omdat Christus altijd aan onze deur staat, moeten wij er op bedacht zijn ons niet te laten verstrikken in een wereld die voorbijgaat.
Broeders en zusters,
er rest maar weinig tijd. Laat daarom ieder die een vrouw heeft zo leven dat het hem niet in beslag neemt, ieder die verdriet heeft zo dat hij er niet door wordt beheerst, ieder die vreugde voelt zo dat hij er niet in opgaat, ieder die bezit verwerft alsof het niet zijn eigendom is, ieder die in deze wereld leeft alsof ze voor hem niet meer van belang is. Want de wereld die wij kennen gaat ten onder.
Vers voor het evangelie (Mc 1, 15)
Alleluia.
De tijd is aangebroken,
het koninkrijk van God is nabij:
kom tot inkeer
en geloof het goede nieuws.
Alleluia.
Uit het evangelie volgens Marcus 1, 14-20
Men heeft de indruk Jona’s oproep tot bekering te horen. Maar omdat Jezus meer is dan een profeet, vraagt Hij van allen een onvoorwaardelijk ‘ja’; ook van ons. In het spoor van Jezus worden de vissers van Galilea mensenvissers.
Nadat Johannes gevangengenomen was, ging Jezus naar Galilea, waar Hij Gods goede nieuws verkondigde.
Dit was wat Hij zei: ‘De tijd is aangebroken, het koninkrijk van God is nabij: kom tot inkeer en geloof dit goede nieuws.’
Toen Jezus langs het Meer van Galilea liep, zag Hij Simon en Andreas, de broer van Simon, die hun netten uitwierpen in het meer; het waren vissers. Jezus zei tegen hen: ‘Kom, volg Mij! Ik zal van jullie vissers van mensen maken.’
Meteen lieten ze hun netten achter en volgden Hem.
Iets verderop zag Hij Jakobus, de zoon van Zebedeüs, en zijn broer Johannes, die in hun boot bezig waren met het herstellen van de netten, en direct riep Hij hen. Ze lieten hun vader Zebedeüs met de dagloners achter in de boot en volgden Hem.
Van Woord naar leven
LUISTEREN EN VOLGEN
(Bij Mc 1, 14-20)
Onderstaande overweging is van de hand van aartsbisschop Vincenzo Paglia
Het woord van God, waarvan we vandaag het feest vieren, is echt ons ‘dagelijks brood’, zoals we in het Onze Vader zeggen; voeding voor onze gedachten, een lamp voor onze voeten, zoals de psalm ons leert. Daartoe riep het Tweede Vaticaans Concilie op: de Bijbel moest terugkeren in de handen van de gelovigen, naar elke gelovige in zijn eigen taal.
Het feest van het woord van God wordt gevierd aan het begin van de tijd door het jaar, wanneer de liturgie ons vertelt van het begin van Jezus’ openbare leven met zijn prediking.
Door de week van gebed voor de eenheid van de christenen te laten samenvallen met de gedachtenis aan het begin van Jezus’ openbaar leven benadrukt paus Franciscus het primaat van het woord van God in het christelijke leven.
Jezus begint zijn prediking met dezelfde woorden als de gearresteerde Doper, die aansluiten bij de lange profetische traditie: ‘Kom tot inkeer en geloof in het goede nieuws’. Tot inkeer komen begint wanneer het woord van God ons hart bereikt en het verandert. En het zet ons die het ontvangen hebben aan tot een nieuw leven. Vanaf die dag in het ‘Galilea van de volken’ tot op de dag van vandaag, is het woord van God de blijde boodschap van het koninkrijk blijven verkondigen en heeft het om zich heen mensen van alle leeftijden en culturen verzameld. En het heeft van hen een nieuw begin gemaakt.
Op die dag aan de oever van het meer van Galilea waren het twee broers, Simon en Andreas, en Jakobus en Johannes, die de uitnodiging aannamen. En het woord van God wierp onmiddellijk zijn eerste vruchten af: Meteen lieten ze hun netten achter en volgden Hem. En: Ze lieten hun vader Zebedeüs met de dagloners achter in de boot en volgden Hem.
Het woord van God moet de wegen bewandelen van het hart van de mensen van onze tijd. Zo velen wachten in deze moeilijke tijd op een woord van hoop en troost. Laten we, net als die vier, onze kleine netten en onze kleine gedachten achterlaten en ons laten meeslepen in de grote droom van Jezus, die ons meeneemt om onze netten uit te werpen in de uitgestrekte zee van de wereld.
Laten we bidden
Vader,
Mogen uw Woord
ons leven ten diepste bezielen,
en wel door de genade
in het Woord aanwezig:
Jezus Christus.
Moge ons hart de bedding zijn
waarin het Woord kan gedijen
en wortel schieten.
Moge het vruchten dragen
ter opbouw van uw rijk
in deze wereld.
Door Christus, onze Heer.
Amen.
Zegen over deze zondag.
Met een hartelijke groet,
kris
Reageren of uitwisselen betreffende de overweging kan via de blog Van Woord naar leven.
Na ‘goedkeuring’ (er bevinden zich wel eens kapers op de kust) worden de reacties geplaatst.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn ontleend aan het week- en zondagmissaal, door de benedictijnen van de Sint-Andriesabdij en de norbertijnen van de abdijen Averbode, Postel en Tongerlo, o.l.v. Jos Van Der Veken, uitgegeven bij Brepols-Licap, © Brepols 2007.
Agnes († begin 4e eeuw)
Sint-Agnes is een van de meest vereerde en geroemde maagden en martelaressen in de antieke Kerk. Zij stierf de marteldood in Rome in de tweede helft van de 3e eeuw of wellicht in het begin van de 4e eeuw. Agnes wordt beschouwd als toonbeeld van moed en kuisheid. Haar liturgische gedachtenis is op 21 januari.
Legende
De oudste bronnen vertellen dat Agnes in problemen was gekomen omdat ze geweigerd had met de zoon van de Romeinse stadsprefect te huwen. Ze wilde haar maagdelijkheid niet prijsgeven omdat ze zichzelf als bruid aan Christus had toegewijd. De stadsprefect leverde haar daarom over aan antichristelijke rechters. Onder bedreiging van gruwelijke lijfstraffen werd ze gedwongen haar geloof af te zweren. Agnes hield stand en werd veroordeeld tot verkrachting en een bestaan als seksslavin. In het bordeel werd ze opgezocht door de zoon van de stadsprefect. Toen hij haar wilde aanraken, werd hij door een bovennatuurlijke kracht teruggeworpen waardoor hij dood neerviel. Daarop liet de prefect haar als heks veroordelen. Ze werd in het stadion van Domitianus in een groot vuur geworpen. Omdat de vlammen haar lichaam intact lieten, werd Agnes uiteindelijk onthoofd.
Lofzangen
Agnes werd na haar dood geroemd door tal van kerkvaders en dichters. Zo maakte paus Damasus I (366-384) haar grafschrift. Ook Sint-Ambrosius van Milaan (339-379) schreef over haar: Habetis igitur in una hostia duplex martyrium, pudoris et religionis: et virgo permansit et martyrium obtinuit (‘Aanschouwt daarom in dit slachtoffer een dubbel martelaarschap: van bescheidenheid en van godsvrucht. Zij bleef maagd en verkreeg de kroon van het martelaarschap’), schreef Ambrosius in zijn homilie De virginibus. De bekende dichter Prudentius (348-405) roemde haar moed en haar trouw aan Christus in hymne 14 in zijn Peristephanon.
Graf
De relieken van Agnes zouden aanwezig zijn in de Cappella di Sabina van de catacomben onder de Romeinse kerk Sint-Agnes-buiten-de-Muren (Sant’Agnese fuori le Mura) aan de Via Nomentana. Al vanaf de 4e eeuw behoorde haar graf aldaar tot de meest bezochte pelgrimsoorden van Rome.
Piazza Navona
Op de locatie waar Agnes de marteldood stierf, staat nu de naar haar vernoemde Sant’Agnese in Agone (‘Sint Agnes in Doodstrijd’). Deze barokkerk staat aan de Piazza Navona, waar in heidense tijden het stadion van Domitianus stond. Navona zou een verbastering zijn van in agone; waarschijnlijker is echter dat het is afgeleid van Circus Agonalis, zoals het stadion ook wel werd genoemd.
Lammeren
Jaarlijks worden op 21 januari in de Sint-Agnes-buiten-de-Muren twee lammeren gezegend. De reden hiervoor schuilt in de betekenis van haar naam. Agnus is Latijn voor ‘lam’ en agnos is Grieks voor ‘rein’. De zuivere lamswol wordt gebruikt voor het pallium van de metropolitane aartsbisschoppen.
Canon
Agnes behoort met Felicitas, Perpetua, Agatha, Lucia, Cecilia en Anastasia tot de Zeven Martelaressen die worden genoemd in de Romeinse Canon, oftewel Eucharistisch Gebed I van de Romeinse Ritus.
Bron: KRO-NCRV
Heilige Agnes – Silvestro dei Gherarducci
Van Woord naar leven
LUISTEREN EN VOLGEN
(Bij Mc 1, 14-20)
Onderstaande overweging is van de hand van aartsbisschop Vincenzo Paglia
Het woord van God, waarvan we vandaag het feest vieren, is echt ons ‘dagelijks brood’, zoals we in het Onze Vader zeggen; voeding voor onze gedachten, een lamp voor onze voeten, zoals de psalm ons leert. Daartoe riep het Tweede Vaticaans Concilie op: de Bijbel moest terugkeren in de handen van de gelovigen, naar elke gelovige in zijn eigen taal.
Het feest van het woord van God wordt gevierd aan het begin van de tijd door het jaar, wanneer de liturgie ons vertelt van het begin van Jezus’ openbare leven met zijn prediking.
Door de week van gebed voor de eenheid van de christenen te laten samenvallen met de gedachtenis aan het begin van Jezus’ openbaar leven benadrukt paus Franciscus het primaat van het woord van God in het christelijke leven.
Jezus begint zijn prediking met dezelfde woorden als de gearresteerde Doper, die aansluiten bij de lange profetische traditie: ‘Kom tot inkeer en geloof in het goede nieuws’. Tot inkeer komen begint wanneer het woord van God ons hart bereikt en het verandert. En het zet ons die het ontvangen hebben aan tot een nieuw leven. Vanaf die dag in het ‘Galilea van de volken’ tot op de dag van vandaag, is het woord van God de blijde boodschap van het koninkrijk blijven verkondigen en heeft het om zich heen mensen van alle leeftijden en culturen verzameld. En het heeft van hen een nieuw begin gemaakt.
Op die dag aan de oever van het meer van Galilea waren het twee broers, Simon en Andreas, en Jakobus en Johannes, die de uitnodiging aannamen. En het woord van God wierp onmiddellijk zijn eerste vruchten af: Meteen lieten ze hun netten achter en volgden Hem. En: Ze lieten hun vader Zebedeüs met de dagloners achter in de boot en volgden Hem.
Het woord van God moet de wegen bewandelen van het hart van de mensen van onze tijd. Zo velen wachten in deze moeilijke tijd op een woord van hoop en troost. Laten we, net als die vier, onze kleine netten en onze kleine gedachten achterlaten en ons laten meeslepen in de grote droom van Jezus, die ons meeneemt om onze netten uit te werpen in de uitgestrekte zee van de wereld.
Laten we bidden
Vader,
Mogen uw Woord
ons leven ten diepste bezielen,
en wel door de genade
in het Woord aanwezig:
Jezus Christus.
Moge ons hart de bedding zijn
waarin het Woord kan gedijen
en wortel schieten.
Moge het vruchten dragen
ter opbouw van uw rijk
in deze wereld.
Door Christus, onze Heer.
Amen.
Zegen over deze zondag.
Met een hartelijke groet,
kris
Reageren of uitwisselen betreffende de overweging kan via de blog Van Woord naar leven.
Na ‘goedkeuring’ (er bevinden zich wel eens kapers op de kust) worden de reacties geplaatst.